ENTLEBUCHER

Wzorzec FCI nr 47

ENTLEBUCHER

(Entlebucher Sennenhund, Entlebuch Cattle Dog)
Kraj pochodzenia: Szwajcaria
Data publikacji obowiązującego wzorca: 28.06.2002
Przeznaczenie: Pies, zaganiający, stróżujący, pilnujący, domowy i po- dwórzowy; dziś także pies
pracujący i rodzinny.
Klasyfikacja: Grupa 2 – Sznaucery, pinczery, molosy,
szwajcarskie psy pasterskie i rasy pokrewne. Sekcja 3 – Szwajcarskie psy pasterskie.
Nie podlega próbom pracy.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Entlebucher jest najmniejszym z czterech szwajcarskich psów pasters- kich. Pochodzi z Entlebuch –
doliny w okolicach kantonów Lucerna i Berno. Pierwszy opis psa nazwanego „Entlibucherhund” pochodzi
z 1889 roku, ale jeszcze długo potem nie rozróżniano psa pasterskiego z Entlebuch od psa
pasterskiego z Appenzell. W 1913 roku na wystawie w Langenthal cztery egzemplarze tego małego psa
zaganiającego zostały pokazane profesorowi Heimowi, wielkiemu miłośnikowi szwajcarskich ras psów
pasterskich. Na podstawie opisów sędziowskich psy zostały wpisane do Szwajcarskiej Księgi
Rodowodowej (SHSB) jako czwarta rasa szwajcarskich psów pasterskich.
Pierwszy wzorzec został jednak opracowany dopiero w roku 1927. Wcześniej, 28 sierpnia 1926 roku
powstał z inicjatywy dr B. Kolbera Szwajcarski Klub Psa Pasterskiego z Entlebuch i od tej pory
rozpoczęła się prawdziwa hodowla tej rasy. Wnioskując z małej liczby wpisów do SHSB, rasa rozwija
się powoli. Nowym bodźcem do hodowli entle- buchera było odkrycie i potwierdzenie, obok jego
wrodzonych zdolności żywego i niezmordowanego psa zaganiającego, również doskonałych cech psa
użytkowego. Dzisiaj ten atrakcyjny, trójbarwny pies, choć nadal jeszcze hodowany w niewielkich
ilościach, znalazł oddanych miłośników i cieszy się rosnącym uznaniem również jako pies rodzinny.
WYGLĄD OGÓLNY:
Nieco poniżej średniej wielkości, o zwartej, lekko wydłużonej sylwetce, trójbarwny, podobnie jak
pozostałe szwajcarskie psy pasterskie, o bystrym, inteligentnym i przyjaznym wyrazie. Bardzo
ruchliwy i zwinny.

WAŻNE PROPORCJE:
Stosunek wysokości w kłębie do długości tułowia = 8:10 Stosunek długości kufy do długości
mózgoczaszki = 4:5
USPOSOBIENIE/CHARAKTER:
Żywy, pełny temperamentu, pies pewny siebie i odważny, o wesołym usposobieniu. Łagodny i oddany
osobom, które darzy zaufaniem, wobec obcych nieco nieufny; nieprzekupny stróż i zdolny uczeń
GŁOWA:
Proporcjonalna do tułowia, lekko klinowata, sucha; osie podłużne kufy i mózgoczaszki mniej więcej
równoległe.
Mózgoczaszka: O dość płaskim czole, stosunkowo szeroka, najszersza pomiędzy uszami, lekko zwężająca
się w stronę kufy. Kość potyliczna prawie niewidoczna, bruzda czołowa słabo zaznac- zona.
Stop: słabo zaznaczony
Trzewioczaszka:
Nos: Czarny, lekko wystający przed przednią krawędź warg.
Kufa: Mocna, odpowiednio wymodelowana, wyraźnie oddzielona od policzków i czoła, równomiernie
zwężająca się, ale nie szpiczasta, nieco krótsza niż odległość od stopu do kości potylicznej;
grzbiet nosa prosty.
Fafle: Słabo wykształcone, przylegające, brzeg pigmentowany – czarne.
Zgryz: Mocny, regularny i kompletny zgryz nożycowy, dopuszczalny również zgryz cęgowy. Dopuszcza
się brak pierwszych przedtr- zonowców (P1), jednego lub dwóch. Brak (M3) nie bierze się pod uwagę.
Oczy: Dość małe, ciemnobrązowe lub orzechowe, okrągłe, o żywym, przyjaznym i czujnym wyrazie.
Powieki dobrze przylegające, krawędzie czarne.
Uszy: Niezbyt duże, wysoko i stosunkowo szeroko osadzone, płatki uszu wiszące, trójkątne, na
końcach zaokrąglone, o dobrze wykształ- conych małżowinach usznych, gdy pies jest spokojny
przylegają płasko, w stanie wytężonej uwagi lekko uniesione u nasady i skierowane do przodu.
SZYJA:
Dość krótka i masywna, mocna, sucha, łagodnie połączona z tułowiem.
TUŁÓW:
Mocny, lekko wydłużony.

Grzbiet: Prosty, mocny, szeroki, stosunkowo długi. Partia lędźwiowa: Mocne, elastyczne, nie za
krótkie. Zad: Lekko spadzisty, stosunkowo długi.
Klatka piersiowa: Szeroka, głęboka, sięgająca do łokci, z wyraźnym przedpiersiem. Żebra
umiarkowanie wysklepione, klatka pier- siowa daleko ożebrowana, o owalno- okrągłym przekroju.
Brzuch: Lekko podkasany.
OGON:
Osadzony na przedłużeniu lekko spadzistego zadu ogon naturalnej długości – pożądany ogon swobodnie
uniesiony lub wiszący lub wro- dzony ogon szczątkowy. Oba rodzaje ogonów są równorzędne.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie: Silnie umięśnione, ale nie za ciężkie, nie za wąsko ani za szeroko ustawione,
przednie kończyny są krótkie, masy- wne, proste, równoległe i ustawione wyraźnie pod tułowiem.
Łopatki: Muskularne, długie, skośnie ustawione i dobrze przylegające.
Ramiona: Długości tej samej co łopatki lub minimalnie krótsze. Tworzą z łopatką kąt 110-120 stopni.
Łokcie: Dobrze przylegające.
Przedramię: Stosunkowo krótkie, proste o silnym kośćcu, suche.
Śródręcze: patrząc od przodu tworzy w linii przedłużenie ramienia, oglądane z profilu nieznacznie
nachylone, stosunkowo krótkie.
Kończyny tylne: Dobrze umięśnione, o szerokich i mocnych udach, oglądane z tyłu nie za wąskie,
proste i ustawione równolegle.
Udo: Dość długie, tworzące z podudziem w kolanie stosunkowo rozwarty kąt. Mocne i szerokie.
Podudzie: Tej samej co udo długości, suche.
Staw skokowy: Mocny, stosunkowo nisko osadzony, dobrze kątowany.
Śródstopie: Dość krótkie, mocne, ustawione pionowo i równolegle. Wilcze pazury muszą być usunięte
(nie dotyczy krajów, w których usuwanie wilczych pazurów jest zabronione)
Łapy: Zaokrąglone, zwarte, z wysklepionymi palcami, skierowane do przodu pazury krótkie i mocne,
poduszki twarde i wytrzymałe.
RUCH:
Przestrzenny, swobodny i płynny; mocna praca tylnych kończyn; oglądane od przodu i od tyłu
prowadzone prosto.

OKRYWA WŁOSOWA:
Włos: Twardy; krótki, mocno przylegający, sztywny i lśniący włos okry- wowy; gęsty podszerstek.
Lekko pofalowany włos na kłębie i/lub grzbiecie jest dopuszczalny, ale niepożądany.
Umaszczenie i znaczenia: Typowe umaszczenie tricolor. Czarna barwa podstawowa z możliwie
symetrycznymi, żółtymi lub rdzawo- brązowymi i białymi znaczeniami. Żółte lub rdzawo-brązowe
znaczenia znajdują się nad oczami, na policzkach, na kufie i na podgardlu, po bokach na piersi i na
wszystkich czterech kończynach, gdzie podpalanie oddziela barwę białą od czarnej.
Podszerstek: ciemnoszary do brązawego
Białe znaczenia:
Dobrze widoczna, wąska, biała strzałka na głowie ciągnąca się nieprzer- wanie od mózgoczaszki przez
grzbiet nosa i obejmująca częściowo lub całkowicie kufę.
Białe znaczenie sięgające nieprzerwanie od brody poprzez podgardle aż do klatki piersiowej
znaczenia na wszystkich czterech łapach.
Przy długim ogonie pożądany biały koniuszek ogona.
Niepożądane, ale tolerowane: mała, biała plamka na karku (nie większa niż połowa dłoni)
WIELKOŚĆ:
Wzrost w kłębie: Psy 44-50 cm, dopuszczalna do 52 cm.
Suki 42-48 cm, dopuszczalna do 50 cm.

WADY:
Każde odstępstwo od wzorca należy traktować jako wadę. Jej ocena winna być proporcjonalna do
stopnia tego odstępstwa.
– brak wyrazu płci
– brak właściwych proporcji
– za mocna lub za cienka kość
– niedostateczne umięśnienie
– okrągła mózgoczaszka
– mocno zaznaczony stop
– krótka, zbyt długa lub szpiczasta kufa, grzbiet nosa inny niż prosty (tzw. nos rzymski)
– lekki przodozgryz
– braki w uzębieniu za wyjątkiem dwóch (P1)
– zbyt jasne, za głęboko osadzone lub wyłupiaste oczy
– nie przylegające powieki

– za nisko osadzone, za małe i zbyt szpiczaste, odstające od głowy lub pofałdowane uszy
– zbyt krótki, łękowaty lub karpiowaty grzbiet
– zad przebudowany lub silnie opadający
– płaska lub beczkowata klatka piersiowa, brak wyraźnego przedpiersia
– przełamany ogon, ogon noszony powyżej linii grzbietu
– stromo kątowane przednie kończyny
– wykręcone lub krzywe przednie kończyny
– luźne nadgarstki
– stromo kątowane konczyny tylne, postawa krowia lub beczkowata, kończyny ustawione zbyt wąsko
– wydłużone, mało zwarte łapy
– ruch mało wydajny, drobiąco-szczudłowaty, wąsko prowadzone lub krzyżujące się kończyny,
umaszczenie:
– przerwane znaczenie na głowie
– biała plama na karku większa niż połowa dłoni
– białe znaczenia na łapach powyżej nadgarstków
– białe znaczenia nie na wszystkich łapach
– nieprzerwany biały kołnierz (poważna wada)
– przerwane białe znaczenie na piersi (poważna wada)
przednie kończyny: brak brązowych znaczeń pomiędzy białymi i czarny- mi (poważna wada)
– brak znaczeń na głowie, całkiem czarna głowa (bardzo poważna wada)
– niepewne zachowanie, brak temperamentu, lekka agresja
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
– lękliwość, agresywność
– tyłozgryz, wyraźny przodozgryz, zgryz przemienny
– entropium, ektropium
– oczy zółte jastrzębie, nakrapiane lub niebieskie
– zakręcony ogon
– za długi, miekki włos, inny niż krótki
wady umaszczenia: brak trójbarwności, barwa podstawowa inna niż czarna
– wysokość powyżej lub poniżej normy
Psy, które wykazują nienormalne zachowania, lub zachowania zaburzo- ne, muszą zostać
zdyskwalifikowane

UWAGA:
Psy muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra, w pełni usytuowane
w mosznie.